Ang patuloy na bakante sa mga posisyon ng guro sa Department of Education (DepEd) ay nagtatanim ng nakakabahalang tanong: Bakit napakatagal punan ang mga kritikal na posisyong ito? Sa isang bansa kung saan ang edukasyon ay madalas na itinuturing na susi sa pambansang pag-unlad, ang mga pagkaantala sa pagkuha ng mga pampublikong guro ay sumasalamin sa mas malalim na mga problemang sistemiko na nangangailangan ng agarang pansin.

Isa sa mga pangunahing salarin ay ang burukrasya. Ang proseso ng pagkuha ay puno ng labis na papeles, maraming antas ng pag-apruba, at mabagal na koordinasyon sa pagitan ng sentral, rehiyonal, at dibisyon na mga tanggapan ng DepEd. Ang mga nagnanais na maging guro ay madalas na nahaharap sa buwan ng paghihintay pagkatapos isumite ang kanilang mga kinakailangan, tanging sasabihan na ang mga alokasyon sa badyet, resulta ng pagraranggo, o mga appointment ay nakabinbin pa rin. Habang layunin ng departamento na mapanatili ang isang sistemang batay sa merito, ang mga kawalan ng kahusayan at red tape ay sumisira sa mismong layuning iyon.

Isa pang isyu ay ang hindi pagkakapareho ng bilis ng pagreretiro o pagbibitiw at ang bilis ng pagkuha. Habang umaalis ang mga guro sa propesyon, maging dahil sa mas magandang oportunidad, burnout, o pagreretiro, nahihirapan ang sistema na punan ang mga puwesto sa real time. Ito ay humahantong sa isang masamang siklo: nagiging masikip ang mga silid-aralan, labis ang trabaho ng mga natitirang guro, at nagdurusa ang kalidad ng edukasyon.

Malaki rin ang papel ng kompensasyon. Bagaman nagkaroon ng pagtaas sa sahod para sa mga pampublikong guro, malaki pa rin ang agwat sa pagitan ng dami ng trabaho at ng sahod. Sa malalayong lugar o mga lugar na kulang sa serbisyo, mas mabigat ang pasanin, na nagpapahina ng loob sa mga aplikante na kumuha ng mga posisyon kung saan sila pinakakailangan.

Bukod pa rito, ang pampulitikang pakikialam at paboritismo sa mga lokal na proseso ng pagkuha, bagaman hindi gaanong bukas na pinag-uusapan, ay nangyayari pa rin. Ang mga ganitong gawain ay nagpapabagal sa pagtalaga ng mga tunay na kwalipikadong kandidato at sumisira sa tiwala sa sistema.

Upang matugunan ang mga problemang ito, dapat ayusin ng DepEd ang proseso ng pagkuha, gawing digital ang mga sistema ng aplikasyon at pagraranggo, at tiyakin ang transparency sa bawat yugto. Ang isang real-time na database ng mga bakante, kasama ang mas mabilis na paglabas ng pondo at mga insentibo para sa mga lugar na mahirap punan, ay maaaring magdulot ng malaking pagbabago.

Sa huli, ang mabagal na pagpuno sa mga bakante sa guro ay hindi lamang isang isyung burukratiko. Ito ay isang krisis na nakakaapekto sa milyun-milyong mag-aaral. Hangga't hindi pinahahalagahan ng sistema ang kahusayan tulad ng pagpapahalaga nito sa protocol, patuloy na magdurusa ang sektor ng edukasyon.