Pinangunahan ni Senator Imee R. Marcos, chair ng Senate Committee on Foreign Relations, ang public hearing nitong Huwebes, Setyembre 11, 2025, para talakayin ang malawak na implikasyon ng posibleng ratipikasyon ng Biodiversity Beyond National Jurisdiction (BBNJ) Agreement para sa Pilipinas.

Sa pagdinig, lumahok ang mga senador, eksperto, at kinatawan mula sa iba’t ibang ahensya ng gobyerno at academe. Layunin ng komite na suriin kung paano makakaapekto ang kasunduan sa bansa, lalo na sa harap ng patuloy na tensyon sa West Philippine Sea.

Ano ang BBNJ Agreement

Ang BBNJ, kilala rin bilang High Seas Treaty, ay isang international agreement sa ilalim ng United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS). Nilalayon nitong protektahan at panatilihin ang biodiversity sa high seas—mga lugar ng karagatan na hindi sakop ng hurisdiksyon ng alinmang bansa.

Sakop ng kasunduan ang:

• Marine Genetic Resources at patas na pagbabahagi ng benepisyo;
• Pagbuo ng Marine Protected Areas;
• Environmental Impact Assessments para sa mga aktibidad sa high seas;
• At capacity building at technology transfer para sa mga developing states tulad ng Pilipinas.

Mga Pahayag at Pagdidiin

Sa kanyang opening statement, binigyang-diin ni Sen. Marcos na hindi dapat madaliin ang ratipikasyon nang walang malinaw na national strategy. “Habang mahalaga ang pangangalaga sa ating karagatan, dapat siguraduhin na hindi nito malalagay sa alanganin ang ating soberanya at pambansang interes,” ani Marcos.

Nagbabala rin siya na may mga bansa, gaya ng China, na maaaring gamitin ang environmental provisions ng kasunduan para palakasin ang presensya sa mga pinagtatalunang teritoryo. “Dapat maging mapanuri tayo, lalo na’t may mga implikasyon ito sa West Philippine Sea dispute,” dagdag pa niya.

Mga Hamon at Benepisyo

Ayon sa mga eksperto, malaking hamon ang kakulangan ng Pilipinas sa pondo at teknikal na kapasidad para sa monitoring at enforcement ng treaty obligations. Kung walang sapat na resources, posibleng hindi masulit ng bansa ang mga benepisyong dala ng kasunduan.

Gayunpaman, binanggit din ang mga oportunidad. Kabilang dito ang mas malawak na access ng mga Pilipinong siyentipiko sa global research, mas malaking tsansa sa teknolohiyang makakatulong sa conservation at fisheries, at patas na bahagi sa benepisyong makukuha mula sa marine genetic resources.

Dagdag pa, maaari itong magsilbing legal at diplomatic leverage ng bansa sa international fora, lalo na sa isyung may kinalaman sa pangangalaga ng yamang dagat at epekto ng mga aktibidad ng ibang bansa sa ating karagatan.

Sa pagtatapos ng hearing, sinabi ni Sen. Marcos na patuloy pang mangangalap ng datos at rekomendasyon ang komite bago ihain ang kanilang report sa plenaryo. Giit niya, “Ang desisyon ng Senado dito ay hindi lamang tungkol sa kalikasan kundi pati na rin sa pambansang seguridad, ekonomiya, at pangmatagalang interes ng Pilipinas.”

Kung matutuloy ang ratipikasyon, magiging isa ang Pilipinas sa mga unang bansa sa rehiyon na magpapatibay ng BBNJ Agreement—isang hakbang na magpapakita ng ating pangunguna sa global ocean governance.