Setyembre 4, 2025 - Nagpakita ng matinding galit ang mga nagpoprotesta sa Pasig City matapos batuhin ng putik at sulatan ng salitang “Magnanakaw” ang gate ng St. Gerrard Construction, isa sa mga kumpanyang pag-aari ng kontrobersyal na Discaya family. 

Ang kilos-protesta ay isinagawa ng mga miyembro ng Akbayan Partylist, Student Council Alliance of the Philippines, at iba’t ibang youth organizations noong Agosto 29 sa F. Manalo Street, bilang pagtutol sa umano’y malawakang korapsyon sa mga flood control projects ng gobyerno.

Ang St. Gerrard Construction ay kabilang sa 15 contractor na nakakuha ng halos 20% ng flood control budget ng bansa, ayon sa ulat ng Pangulong Ferdinand Marcos Jr. sa kanyang State of the Nation Address. 

Ngunit imbes na maayos na proyekto, maraming kontrata ang natuklasang substandard o hindi natapos—tinaguriang “ghost projects” ng ilang mambabatas. Sa audit ng Department of Public Works and Highways (DPWH), lumitaw ang pattern ng collusion, overpricing, at variation orders na nagpapalaki sa gastos ng proyekto.

Bukod sa mga proyekto, naging sentro rin ng batikos ang Discaya family dahil sa kanilang marangyang pamumuhay. Ayon sa mga ulat, may higit 40 luxury cars ang pamilya, kabilang ang mga imported na sasakyan na iniimbestigahan na rin ng Bureau of Customs. Si Sarah Discaya, dating tumakbo bilang alkalde ng Pasig, ay tinukoy ng mga netizen bilang simbolo ng “wealth porn” sa gitna ng kahirapan ng bayan.

“Habang milyon-milyon ang nalulunod sa baha at walang maayos na paaralan, may mga kontratista namang nalulunod sa luho,” ani Student Council Alliance Secretary General Matthew Silverio.

Sa gitna ng protesta, nanawagan si House Deputy Minority Leader Perci Cendaña na kasuhan at ikulong ang mga contractor at opisyal na sangkot sa paglustay ng pondo.

“Embezzlement is not inspirational. Your SOP on corruption is not for FYP,” aniya, patungkol sa social media glamorization ng mga Discaya.

Inspirasyon mula sa Indonesia

Ang galit ng mga Pilipino sa korapsyon ay may kaakibat na inspirasyon mula sa Indonesia, kung saan libu-libong mamamayan ang nagprotesta laban sa mga mambabatas na tumanggap ng ₱3,000 buwanang housing allowance—sampung beses na mas mataas sa minimum wage ng Jakarta. 

Nag-ugat ang protesta sa pagkamatay ng 21-anyos na delivery rider na si Affan Kurniawan, matapos masagasaan ng police vehicle sa isang rally. Mula noon, sumiklab ang mga kilos-protesta sa Jakarta, Surabaya, Yogyakarta, at iba pang lungsod, kung saan sinunog ang mga gusali ng gobyerno at binato ang mga bahay ng mga opisyal.

“If Indonesia can, the Philippines can too!” sigaw ng ilang netizen sa social media, habang hinihikayat ang mas matapang na paniningil sa mga tiwaling opisyal.

Sa Indonesia, ang galit ng taumbayan ay nauwi sa konkretong aksyon: sinibak ang ilang opisyal, binawasan ang perks ng mga mambabatas, at sinimulan ang mga imbestigasyon sa mga kaso ng korapsyon. Sa Pilipinas, nananatiling hamon ang pagharap sa mga contractor na gaya ng Discaya family, na patuloy na tinutuligsa ng publiko.

Ang kilos-protesta sa Pasig ay patunay na hindi na bulag ang mamamayan sa mga “ghost projects” at “luxury politics.” Sa gitna ng baha, kahirapan, at kawalan ng tiwala sa sistema, ang salitang “Magnanakaw” sa gate ng isang contractor ay naging simbolo ng panawagan: hustisya, pananagutan, at tunay na serbisyo publiko.